Het kan geen toeval meer zijn dat de dingen zo lekker lopen. Natuurlijk zijn er de drempels en angsten die komen en gaan, het zomerreces met gevolg voor de financiën en uiteraard is het af en toe veuls te warm. Ook duurde het verschijnen van Tips, foto’s en experimenten nogal lang. Er was zelfs een abonnee die me daar heel lief aan herinnerde. Ze was bang dat ze wat gemist had. Ik blijf het moeilijk vinden dit met regelmaat te doen, de brief laten verschijnen met enige waarde en diepgang. Dan zit de perfectionist klaar om te vinden dat het weinig of te onbelangrijk is om te laten zien. Terwijl het toch ook fijn is om tips en verhalen te delen, dus:
Waarom gaat het zo goed?
Om die vraag te beantwoorden, zal ik eerst vertellen wat ik onder goed versta. Want wie weet wat goed of slecht is? Dat is de vraag die steeds werd gesteld in een wijs verhaal over een oude boer die steeds van alles overkwam. De buurman kwam dan zeggen ‘O wat erg voor je!’, maar de boer zei steeds: ‘Wie weet wat goed of slecht is?’. Zo liep een van zijn paarden weg (slecht?), maar kwam zijn zoon terug met het paard en een nieuw paard dat meeliep (goed?). Zo viel de zoon van dat paard, brak zijn been (slecht?) en werd daardoor niet meegenomen door het leger dat de volgende dag kwam rekruteren (goed?). Etc. Maar ho, stop; dat is een zijpad.
Want wie weet wat goed of slecht is?
Voor mij is het goed dat de dingen die ik me wens en voorneem, zo mooi samenvallen met de werkelijkheid, zonder pushen. Ik had de laatste maanden een steeds sterkere behoefte aan een aparte studioruimte, zodat ik vrij kan werken en spelen. Daar had ik wat wensen bij, die heb ik geuit en nu heb ik precies de plek gevonden die ik voor me zag en ‘bestelde’. Toen de studio er was, heb ik er meteen heerlijk een aantal keer gewerkt en plots werd het stil en buiten erg warm. Het was zomer en vakantie en dus werd het erg rustig. Nadat ik daar even aan moest wennen, heb ik me vol plezier gestort op de illustratieve fotografie voor de verkoop. Ik heb een speciale brief en twitter-account voor modellen gemaakt en enkele zeer vruchtbare plezierige shoots gehad. Nieuwe modellen bieden zich enthousiast aan. De verkoopaantallen van de foto’s lopen op. Ik voelde me zo vrij en blij in dit spel dat ik me wat brutaler durfde opstellen tegen Getty Images, met als gevolg, dat ik ben toegelaten tot de speciale groep Getty Creative Assignments. Daardoor mag ik nu meedoen aan creatieve opdrachten en kan ik zelf ook makkelijker beeld aanbieden. 
In het najaar mag ik meedoen aan een intensieve training in de palliatieve zorg aan een Boeddhistische universiteit in de VS. Ik zag het langskomen op internet en wist: ‘dat wil ik!’, maar het kostte erg veel geld. Toen zag ik dat er ook beurzen gegeven werden en dat je daar een aanvraag voor kon indienen. Hoewel ik dacht dat het alleen voor arme mensen zou zijn, heb ik me toch meteen aangemeld en er eerlijk bij verteld dat ik niet arm ben. Blijkbaar kwam mijn enthousiasme goed over, want ik kreeg een beurs van 40%!
En verder gaat er ook nog zoveel anders goed. Ik voel me gelukkig in de liefde. Ben blij met mijn vrienden. Had een mooi weekend met mijn moeder. Ik kreeg bericht dat ons tuinhuis nu vermeld wordt op een leuke site die tips geeft voor creatieve reizigers en daar hoefde ik niet eens iets voor te doen! Klanten die blij zijn en nieuwe klanten aanbrengen, nieuwe klanten die me via Google weten te vinden.
Hoe komt dat dan allemaal?
Vertrouwen. Overgave. Doen! Dat zijn de sleutels. Ik heb het nu zo vaak meegemaakt, dat ik steeds meer durf te vertrouwen. Vertrouwen dat wat er gebeurt het juiste voor me is. Dat de keuzes die ik maak goed zijn. Vooral het omgekeerde geeft direct resultaat. Als ik de controle probeer te houden of bang word, gaat het meteen mis. De effecten van vertrouwen, overgave en doen duren ietsje langer. Dat werkt niet zozeer magisch met een druk op de knop, maar zet iets in beweging dat wijd om zich heen grijpt. Het verandert mijn houding, daarmee mijn gevoel, daarmee mijn handelen en uitstraling, daarmee de reacties van anderen, daarmee…
Vertrouwen. Overgave. Doen!
Ik voel me, als het me lukt te vertrouwen en me over te geven, verbonden met en gedragen door alles en iedereen. Alles duwt dan zachtjes in de goede richting. Ik herken kansen en durf ze te pakken. Ik durf dan te doen en uit te proberen. Ook critici helpen me, bijvoorbeeld om helder, scherp en tegelijk open en zacht te blijven. Zelfs de dingen die niet meteen lukken, voelen nu goed. En soms zijn juist de dingen die niet lukken goed. Een opdracht die uiteindelijk niet doorging, omdat de opdrachtgever steeds meer vingers van mijn hand pakte (eerst geld eraf, toen in stapjes allerlei extra wensen erbij), pakte heel goed voor me uit. Ik zei nee tegen de opdrachtgever, maar voelde van binnen een sterk ja tegen mezelf. Met dat ja kon ik weer spannende andere dingen doen. Zoals een zomerexperiment bedenken en aanbieden en dit stukje schrijven. Want dat voelt ook best spannend. ‘Vindt men me geen opschepper als ik zeg dat het goed gaat?’ ‘Krijg ik nu allerlei extra commentaar, omdat ik zeg dat dat ook goed is? (En kan ik er dan juist niet mee omgaan?)’ ‘Gaat het meteen mis omdat ik zeg dat het goed gaat?’ Dat zijn maar enkele gedachten die dan langswapperen.
En mocht ik nou een keer mopperen dat het niet zo lekker gaat, stuur je me dan het linkje naar deze pagina?
Ik realiseer me dat het veel makkelijker gezegd is dan gedaan, dat Vertrouwen, die Overgave en dat Doen. Het lukt mij mede doordat ik steun krijg. Van mijn geliefde, die naar me wil luisteren en altijd in mij en op mijn kwaliteiten vertrouwt, zelfs als ik even aan het twijfelen sla. Van mijn vrienden, tastbaar live en digitaal op Twitter en Facebook, die mij helpen mijn gedachten en ideeën aan te scherpen, me aanmoedigen, mijn berichten retweeten en delen en mij feedback geven. Zelfs van vreemden, die de moeite nemen om te reageren op oproepjes, berichten, foto’s.
En mocht ik nou een keer mopperen dat het niet zo lekker gaat, stuur je me dan het linkje naar deze pagina?