Leven van wat ik het liefst doe

Toen ik klein was, wilde ik al Fotograaf worden, met een F, maar leven van wat ik het liefst doe leek me onmogelijk. Nu ik groot ben, is die droom van toen, via allerlei omwegen toch waar geworden en ik begin steeds beter te snappen hoe het werkt. Ik ontdekte twee sleutels.

De eerste sleutel: trouw zijn aan mijn manier

‘Ik wil leven van de fotografie‘ leek toen een te hoge horde om te nemen. Het was niet te overzien hoe ik dat kon waarmaken. Hoe ik mijn plekje kon veroveren tussen de duizenden andere fotografen die hun kostje bij elkaar probeerden te scharrelen. En daar zit precies het probleem; we kunnen onmogelijk zoiets groots overzien dat van zoveel factoren afhangt.
Ik kon wel fotograferen. Fotograferen en nog eens fotograferen. Ontdekken wat ik het liefst doe en op welke manier: oefenen, spelen, ontmoeten, verbinden, experimenteren, fouten maken, ontdekken, bijleren. Ontdekken hoe fotografie een middel is om niet alleen mooie beelden te maken, maar ook werkelijk iets te kunnen betekenen voor mensen. Steeds zekerder worden over wat ik kon en steeds meer vertrouwen dat mijn manier de enige juiste voor mij is. Dat laatste bleek de eerste sleutel: echt trouw aan mijn manier zijn, omdat ik daarvan tot leven kom.

Ontdekken wat ik het liefst doe en op welke manier: oefenen, spelen, ontmoeten, verbinden, experimenteren, fouten maken, ontdekken, bijleren

De tweede sleutel: visualisatie

In 2013 schreef ik een stukje ‘Waarom gaat het zo goed‘, over het belang van Vertrouwen, Overgave en Doen. Zijdelings kwam ook ‘Voor me zien’ erin voor. Het bewuste besef dat visualisatie zo’n sterk effect heeft op mijn leven is nog niet zo oud. Ik bleek het al veel langer te doen, maar heb het nu pas echt door.
Voor me zien (voelen, horen, proeven, ruiken) wat ik wil creëren in mijn leven is de tweede sleutel. Niet alleen in mijn hoofd, maar ook erbuiten, op een vision-board. En het brengt zoete vruchten voort, via wonderlijke wegen. Want wie had ooit gedacht dat ING-bank op dit moment mijn grootste klant zou zijn? Had ik dat soms gevisualiseerd?

Want wie had ooit gedacht dat ING-bank op dit moment mijn grootste klant zou zijn?

Hoe ING-bank mijn grootste klant werd

foto-lucy-lambriex-licentie-via-getty-images-85573465Nee, dát had ik nooit voor me gezien. Nooit aan gedacht dat een bank en ik een match zouden vormen, maar in september 2014 stonden er opeens duizenden dollars op mijn rekening. En de maanden erna werd dat herhaald. Een grote Nederlandse bank die nooit bij mij zou hebben aangebeld, kwam binnen via de Amerikaanse achterdeur, Getty Images. Zonder kloppen. Het zou grappig zijn, als het niet zo geweldig was. Ze kochten tientallen beelden die gebruikt gaan worden voor de re-branding van Nationale Nederlanden. Portretten van echte mensen. Niks reclame. (En ook geen broccoli.)

Wat zag ik dan wel voor me?

Even terugkijken. In 2008 rolde ik per ongeluk bij Getty Images binnen met foto’s die ik voor de lol had gemaakt, zoals de foto hierboven. In 2013 stonden er ongeveer 300 foto’s in de verkoop op mijn eerste account en ik verdiende er al een enkele jaren een leuk zakcentje mee. Elke maand een paar honderd dollar extra, soms wat meer. Ik maakte precies wat ik zelf leuk vond, vrij, los, speels, en het werd gekocht. Door communicatiebureaus, reclamebureaus, de BBC, MTV (kocht wel broccoli), bedrijven in de zorg, uitgevers.

Dit ging lekker! Ik besloot dat ik meer wilde verdienen op deze manier. Sterker, ik zag voor me dat ik er een basisinkomen uit zou gaan creëren en stelde mezelf een concreet doel: op 31 december zou ik het volume verdubbeld hebben. En nog voor het jaar om was, had ik er ruim 600 op staan en de omzet steeg navenant mee.
Het jaar erop, 2014, besloot ik weer te verdubbelen en keek verder in de toekomst. Dit zou geen basisinkomen worden, maar een echt inkomen. In de tussentijd werd ik toegelaten als ‘Getty house photographer’ en kreeg een nieuw account erbij. Op mijn beide accounts staan nu rond 1340 beelden (and counting). En, hoewel nog erg instabiel, het inkomen begint erop te lijken.

Met het project Zien is Geloven! begeleid ik anderen op dit speelse en spannende pad van durven wensen en dromen.

Niet te overzien

foto-lucy-lambriex-licentie-via-getty-images-85573505Ik had het niet kunnen verzinnen. Niet kunnen weten hoe de punten verbonden zouden worden. Het enige wat ik wist en voor me zag was hoe heerlijk ik het vind in vrijheid beelden te creëren met normale mensen als modellen. En dat ik daar een goed inkomen mee wil verdienen. Vrij werken als kunstenaar, zonder de kans op verlammende gedachten of aanpassingsgedrag omdat zo’n bank dit of dat niet goed zou vinden.
Op mijn vision board voor 2016 staat een expliciet bedrag dat ik dan maandelijks wil binnenhalen. Hoe precies en met welke klanten? Dat weet ik nog niet. Maar ik blijf vrij werk maken en eieren leggen, die de komende maanden en jaren uitgebroed gaan worden. Steeds een stap, zelfs als ik het in mijn broek doe.

Doe mee en leg de basis voor je gewenste toekomst

Met het project Zien is Geloven! begeleid ik anderen op dit speelse en spannende pad van durven wensen en dromen. Van visualiseren, creëren en realiseren. Wil je ook de basis leggen voor je visie? Zet je op de lijst, dan laat ik je weten wanneer je weer kunt meedoen.

ik wil op de hoogte blijven van Zien is Geloven! –>

5 Reacties Schrijf een reactie

Geef een reactie